1 juni 2020
12 uur.
Hoera!
De horeca mocht weer open.
Wat waren we allemaal blij, nerveus, opgewonden.
En niet alleen wij waren dat.
Ook de gasten die eindelijk weer een drankje konden doen.
Gezellig samen konden zijn met hun sociale horeca kennissen.
Wat een magisch gevoel om weer open te mogen.
En al die enthousiaste mensen weer te mogen ontvangen.
Vele van ons hebben het gevoeld als een nog mooiere dag dan onze Koningsdag.
We voelden onszelf namelijk de koning ter rijk .
Het weer zat mee.
De mensen waren vrolijk en uitgelaten .
En alle horeca strijders.
Ik denk dat ik mag spreken over strijders.
Waren klaar om ongelofelijk te gaan knallen.
Waar je ooit wel eens ziet dat een horeca collega zijn of haar dag niet heeft.
Het was DE dag van elke horeca medewerker.
En dat straalden iedereen ook uit.
Dat we allemaal onder strikte voorwaarden en met een aantal regels open mochten deed niemand wat.
Natuurlijk was ook dat wel even spannend.
Maar iedereen ging met volle moed aan de slag.
En merkten dat de regels best te doen waren.
En ook de dag niet minder gezellig maakten.
Het was best een mooie zomer.
En we konden weer wat.
Voor elke ondernemer was 1 ding het allerbelangrijkste.
De kosten weer kunnen dragen en elke euro extra was mooi meegenomen.
In het begin ging dat prima.
Vooral de jongeren onder ons waren er weer aan toe.
De mensen die wat ouder publiek hadden merkten wel dat er toch veel mensen angstig waren.
Pas veel later weer een bezoekje kwamen brengen.
Of helemaal nog niet durfden.
Maar daar hadden we allemaal al rekening mee gehouden .
Gek he. Dat er in een paar maanden zoveel kan veranderen.
Na de mooie zomer gebeurden er iets wat we niet bedacht hadden.
De besmettingen liepen weer op.
En de horeca kreeg nog striktere en strengere regels.
Hoe moeilijk was het al?
Mensen mochten niet dansen.
Mensen mochten niet lopen.
Mensen mochten niet staan. Mensen mochten niet meezingen.
Mensen mochten niet schreeuwen .
Als ik het zo opschrijf.
Besef ik des te meer hoe moeilijk dat niet alleen voor ons is om te handhaven.
Maar ook hoe moeilijk dat is als je gezellig uit bent.
Want je bent eruit gegaan voor de gezelligheid.
Maar eigenlijk..... mag je helemaal niet gezellig doen.
Toch ondanks alle regels bleven onze gasten ons trouw.
En had het meerendeel met ons te doen en hielden zich ook keurig aan de regels.
Hoe moeilijk het al was.
Nog moeilijker werd het ons gemaakt.
September 2020
21.00 niemand meer binnen laten .
De lichten aan.
En om 22.00 moest iedereen, het liefst ook meteen het personeel weg zijn.
De deur moest dan gesloten worden.
Zelfs een drankje tijdens het nabespreken van de dag mocht niet meer.
Hele schema,s werden omgegooid.
Zoals een vervroegd borreluur .
Om wat omzet te kunnen draaien , maar ook om onze gasten toch nog een leuke avond te kunnen geven.
En toch... toch waren we er nog lang niet.
Hier bleef het niet bij.
13 Oktober
De deuren om 22.00 sluiten
Voor 3 weken!
De droge horeca ging meteen weer over in de Take Away en Bezorg.
Lieve Mensen.
Dat ziet er positief uit.
Maar zo positief als dat eruit ziet.
Is het in werkelijkheid niet.
Natuurlijk is het beter dan niets.
Absoluut!
Want de natte horeca.
Jongens de natte horeca.
Wat kan de natte horeca?
Precies NIKS!
Tijdens de noodvordering mag je GEEN gebruik maken van je drank vergunning!
Je mag dus GEEN drank verkopen.
Een blikje fris kopen als het koud is buiten.
Doet niemand!
Een bakje koffie kun je nog wel slijten.
Maar daar is het wel meegedaan.
Als er drie fantastisch mooie horeca zaken naast elkaar zitten , die allemaal koffie to go gaan verkopen, op een horeca plein waar NIEMAND loopt?
Hoe ga je dan een euro kunnen verdienen ?
We zijn ondertussen ruim 3 maanden verder
En toch!
Toch blijven al deze mensen strijden voor hun bestaan!
Toch.. houden deze mensen het vol!
En laten hun hoofd niet hangen.
Gek he. Wat er is veranderd in een jaar tijd.
Maar als er iets bewezen is .
Is het dat horeca ondernemers strijders zijn!
En ik ben zo ontzettend trots op al deze strijders ❤️????
Amel Brandenburg
Eigenaresse Cafe ’t Boemeltje